- MARCELLUS
- I.MARCELLUSEpiscopus Ancyranus, Arianae impietati in Concilio Niceno fortiter obnixus, in Coneilio Tyrio Athanasii condemnationi, pari zelô, se opposuit, neque in Concilio Hierosolymitano, Arii receptioni annuere ullatenus voluit. Hinc ab Arianis acerrime exagitatus, maxime postquam contra Asterium Sophistam, de subiectione Domini Nostri Iesu Christi scripsisset, et sede, surrogatô Basiliô quôdam, pulsus. Romam venit, postea Ancyram reversus, A. C. 338. Inde hostium violentiâ denuo exturbatus, Sardicensi Synodô tandem absolutus sedique suae restitutus est. Postea tamen errasse in fide, et tempore S. Basilii proptereacondem natus legitur. Athan. apol. 2. Hilar. adv. Arian. Basil. ep. 52. Theo doret. l. 2. Socrat. l. 1. Sozom. l. 2. et 3.II.MARCELLUSMelicus Burdigalensis, sub Theodosio, A. C. 388. Scripsit de Medicamentis empiricis, Physicis, rationalibus. Iustus in Chron. Medic. Vander Linden de Script. Med. Alius Bergomas, Rhetor scripsit Adrianum, seu de Regno. Suid. Item, fil. Marci, praefectus urbis. Vide Marcellus Veius.III.MARCELLUSpraenomine Veius, Eques Romanus cuius praedia h. e. prata, et oleae, intercedente via publicâ in contrarias sedes fuerunt transgressa, quod maxime mirandum est. Plin. l. 2. c. 83. lege Vectius pro Veius. Erat autem Neronis Imperatoris procurator, praediaque eius in agro Marrucino fuêre.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.